ประวัติกุยบุรี และ วัดกุยบุรี
จากพงศาวดารกรุงศรีอยุธยา ฉบับวันวลิต พ.ศ. 2182 กล่าวถึง เจ้าอู่ โอรสจักรพรรดิจีนถูกเนรเทศทางทะเลไปขึ้นบกที่ปัตตานี สร้างเมืองปัตตานี, เมืองลังกาสุกะ, แล้วแล่นเรือเลียบชายฝั่งขึ้นมาสร้างเมืองละคร (นครศรีธรรมราช) แล้วขึ้นมาถึงเมืองกุย
มีข้อความในเอกสารว่าเจ้าอู่ได้สร้างเมืองกุย แล้วประทับที่นี่เพื่อค้าขายกับเมืองจีนจนได้รับความดีความชอบเป็นท้าวอู่ทอง แล้วขึ้นไปสร้างเมืองเพชรบุรี หรือเมืองพริบพรี มีข้อความดังนี้
“พระองค์ได้ปกครองเมืองลีคร และจัดการให้มีทุกสิ่งทุกอย่าง และเสด็จต่อไปจนถึงกุย(Cuij) และถึงแม้พระองค์ทรงพบว่าเป็นแต่เพียงป่าก็ตาม พระองค์ยังทรงสร้างเมืองใหม่ขึ้นอีกแห่งหนึ่ง และทรงประทับอยู่ที่เมืองอยู่ตลอดมา
ในเวลานั้น มีเรือสำเภาจากจักรพรรดิจีนสองลำมาปรากฏที่เมืองกุย และมีข่าวเข้าหูเจ้าอู่ว่านายเรือ (annachodas) และพ่อค้าจีนยินดีที่จะได้รับไม้ฝาง พระองค์จึงใช้วิเทโศบายให้ไม้ฝางแก่บุคคลดังกล่าวเป็นจำนวนมากเท่าที่เรือทั้งสองลำจะบรรทุกไปได้
ดังนั้น พวกพ่อค้าจึงกลับเมืองจีนไปด้วยความปีติอย่างล้นพ้น เมื่อมาถึงเมืองจีน ก็ได้รายงานให้พระจักรพรรดิทราบถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและไม้ฝางซึ่งได้มาเป็นของกำนัล
พระจักรพรรดิทรงปีติเป็นอย่างมากที่ได้ไม้ฝางเป็นกำนัล จึงยกพระธิดาพระนามว่านางปะคำทอง (Nangh Pacham Tongh) ให้อภิเษกกับเจ้าอู่ พระองค์ได้จัดพิธีส่งพระราชธิดาอย่างเอิกเกริก นอกจากนี้ยังพระราชทานนามเจ้าอู่ว่า ท้าวอู่ทอง เพื่อเป็นรางวัลอีกด้วย
หลังจากที่เจ้าอู่ ซึ่งมีพระนามใหม่ว่าท้าวอู่ทองครองราชสมบัติอยู่ที่เมืองกุย กับพระมเหสีธิดาจักรพรรดิจีนชั่วระยะเวลาอันสั้น พระองค์ก็ตัดสินพระทัยที่จะตั้งบ้านเมืองในประเทศสยามให้ดีกว่านี้ เมื่อได้ทราบข่าวว่ามีโอกาสที่จะทำได้ พระองค์ก็ทรงเดินทางออกจากเมืองกุย (Cuij) และสร้างเมืองอื่นๆขึ้น เมืองแรกได้แก่ พริบพรี (Pijprij)”
ร่องรอยอย่างนี้แสดงว่า ชื่อท้าวอู่ทอง ไม่มีตัวตนจริง แต่เป็นสัญลักษณ์ของพ่อค้าสำเภาจากเมืองจีนแถบกวางตุ้ง-กวางสี-ไหหลำ
ส่วนบริเวณเมืองกุย-ปราณบุรี-สามร้อยยอด เป็นย่านการค้าสำเภาสำคัญมากในช่วงเวลาราวหลัง พ.ศ. 1700 เพราะมีเส้นทางข้ามภูมิภาคออกด่านสิงขร ไปเมืองมะริด ลงทะเลอันดามัน ทำให้มีบ้านเมืองเกิดใหม่มากมาย เช่น เมืองเพชรบุรี สอดคล้องกับหลักฐานอื่นๆ เช่น ตำนานพระธาตุนครศรีธรรมราช และปราสาทกำแพงแลงที่
จากพงศาวดารกรุงศรีอยุธยา ฉบับวันวลิต พ.ศ. 2182 ข้าพเจ้าได้สืบค้นข้อมูลให้ลึกลงไปอีก ได้พบว่า เมืองกุยบุรีนั้นได้ถูกสร้างขึ้น ระหว่างพุทธศตวรรษที่ ๗-๘ โดยโปรากฏหลักฐาน อยูใน ประวัติศาสตร์อาณาจักรลังกาสุกะ (นครปัตตานี) และพัฒนาการทางประวัติศาสตร์ จ.ประจวบคีรีขันธ์ สำนักปลัดกระทรวงกลาโหม
จากข้อมูลการศึกษาข้างต้น ตามประวัติศาศาสตร์ เราจะพบว่า เมื่อมีการสร้างเมืองใดๆ ขึ้นมาแล้วนั้น ก็จะมีการสร้างศาสนสถานขึ้นมาด้วยเป็นลำดับ ซึ่งเราจะเห็นจากหลักฐานทางประวัติศาสตร์ ในทุกยุคทุกสมัย ยิ่งยุคใดสมัยใดที่มีความรุ่งเรื่องทางการค้า ก็ยิ่งมีการสร้าง ศาสนสถาน เป็นจำนวนมาก
จากการวิเคราะห์ข้อมูลดังกล่าวข้างต้น อาจจะกล่าวได้ว่า เมืองกุยบุรี และ วัดกุยบุรี ได้ถูกสร้างขึ้นมาไม่น้อยกว่า 1,800 ปี นั้นเอง ซึ่งอาจจะเริ่มจากเป็นสํานักสงฆ์ เล็กๆก่อนก็เป็นไปได้ เพราะเมื่อเริ่มเกิดชุมชนขึ้นมาแล้วนั้น การกราบไหว้พระขอพร ก็เป็นเรื่องที่เราชาวพุทธถือปฎิบัติสือบต่อกันมาอย่างช้านาน จึงทำให้ข้าพเจ้าคิดว่า วัดกุยบุรี ก็น่าจะเกิดขึ้นมาพร้อมๆกับเมืองกุยบุรีนั้นเอง
ข้อมูลอ้างอิง
พัฒนาการทางประวัติศาสตร์ จ.ประจวบคีรีขันธ์ สำนักปลัดกระทรวงกลาโหม
พงศาวดารกรุงศรีอยุธยา ฉบับวันวลิต พ.ศ. 2182
ประวัติศาสตร์อาณาจักรลังกาสุกะ
คำค้นหาาบทความ : วัดกุยบุรี , กุยบุรี , หลวงพ่อในกุฏิ, kuiburi, ธรรมะออไลน์,สถานีวิทยุชุมชนวัดกุยบุรี ,ศูนย์เด็กเล็กวัดกุยบุรี , มูลนิธิหลวงพ่อในกุฏิวัดกุยบุรี , สถานีธรรมะออนไลน์วัดกุยบุรี,ข่าววัดกุยบุรี,สถานีข่าววัดกุยบุรี,วิทยุวัดกุยบุรี ,เที่ยวกุยบุรี
